ทุกข์ทั้งหลาย

            มีความเป็นกังวลเป็นเหตุเป็นปัจจัย ทำให้รู้ว่าตนตกอยู่ใต้อำนาจของทุกข์ แต่อาศัยการพิจารณาสภาวะรอบข้าง ที่เป็นอยู่ก็ตัดความกังวลใจเสีย  เพราะเมตตารักใคร่เป็นกังวล เพราะกรุณาสงสารเป็นกังวล เพราะมุทิตาพลอยยินดีเป็นกังวล เพราะอุเบกขาวางเฉยไม่ได้ ชื่อว่ามีปัจจัยทุกข์อยู่ จึงเป็นผู้ไม่พ้นไปจากความทุกข์  ผู้ที่พ้นทุกข์ได้จริงต้องเป็นผู้ผ่านเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อย่างไม่อาลัยอาวรณ์ จึงเป็นผู้เสร็จกิจหมดภาระหน้าที่ วิมุติหลุดพ้นไปอย่างเบาสบายหายห่วง

• < ก่อนหน้า
• ต่อไป >