ไปพูดธรรมมะให้หลวงพ่อชาฟังว่า สพฺเพ อิเม ปริกฺขารา ปญจกฺขาธานํ ปริวาราเยว  บริขารทั้งปวงเป็นเครื่องเพียงประดับขันธ์ ๕ เท่านั้น การไม่รู้จักประมาณในการบริโภคบริขาร มีความกังวลในการจัดหาย่อมเป็นการยุ่งยาก ขาดการปฏิบัติธรรมย่อมไม่ได้รับผลอันตนพึงปรารถนานั่น

                ทุกข์ทั้งหลาย มีความกังวล เป็นเหตุเป็นปัจจัยทำให้รู้ว่าตนตกอยู่ในอำนาจอารมณ์ของทุกข์ แต่อาศัยสภาวะพิจารณาที่เป็นปัจจุบันอยู่ ก็ตัดอารมณ์ความกังวลเสียได้ เพราะความเมตตารักใคร่เป็นอารมณ์กังวล  เพราะกรุณาสงสารเป็นอารมณ์กังวล  เพราะมุทิตาพลอยยินดีเป็นอารมณ์กังวล  เพราะอุเบกขาวางเฉยเป็นอารมณ์กังวล  ต้องไม่อาลัยอาวรณ์กับอารมณ์ทั้งปวง จึงเป็นผู้เสร็จกิจ หมดภาระหน้าที่ วิมุติหลุดพ้นไปอย่างสบายหายกังวล หายห่วงกับอารมณ์ทั้งปวง