ผู้ปฏิบัติภาวนาในใจ

     

              ใจมีความไม่สบายปรากฏ เพราะอารมณ์บ้าง เพราะความกังวลบ้าง เพราะกรรม คือการกระทำบ้าง กำหนดรู้เฉพาะเรื่องแล้ว เป็นอาการหรือปรากฏของธรรม แสดงให้รู้ความเป็นจริงของอนิจจัง ความเปลี่ยนแปลง ทุกขัง ความเป็นทุกข์ อนัตตา ความไม่ปรากฏรูปร่าง (ไม่มีตัวตน)

               เป็นทุกข์กับความเปลี่ยนแปลง เป็นกังวลกับความเปลี่ยนแปลง เป็นทุกข์กับผลของการกระทำที่เปลี่ยนแปลง

                เป็นทุกข์กับอารมณ์ที่ไม่มีตัวตน เป็นทุกข์กังวลกับความคิดถึงที่ไม่มีตัวตน เป็นทุกข์กับการงานที่ไม่มีตัวตน

                เพราะสัพพะสังขารปรุงแต่งคิดนึกไปตามสัพพะสัญญา การจำได้ หมายรู้เอาไว้

                สัพพะสังขาร สัพพะสัญญา จึงเป็นทุกข์ เป็นทุกข์เพราะอะไร? เป็นทุกข์เพราะสัพพะสังขาร สัพพะสัญญา เป็นอนัตตา ไม่มีตัวตน เป็นทุกข์กันไปกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน

                สัพพะสังขาร   สัพพะสัญญา อนิจจัง เปลี่ยนแปลงไม่คงที่

                สัพพะสังขาร   สัพพะสัญญา   จึงเป็นทุกข์  ทนไม่ได้

                สัพพะสังขาร   สัพพะสัญญา   ไม่มีตัวตน สูญสลายไปหมด= เท่ากับ

                รักกับสิ่งไม่มีตัวตน โกรธกับสิ่งไม่มีตัวตน หลงไปกับสิ่งไม่มีตัวตน กลัวกับสิ่งไม่มีตัวตน
                ดีใจ เสียใจ กับสิ่งไม่มีตัวตน  ก็จะรู้สึกตนได้ว่าโง่ไปแล้ว !  จิตรู้แล้วละอุปาทานความยึดถือได้ อนาลโยไม่มีอาลัย จิตก็ไม่มีอาวรณ์อาลัย สัพพะสังขาร   สัพพะสัญญา อารมณ์ และความกังวล กรรมและการงานก็จะวิมุติ หลุดพ้นไป จากสัพพะสังขาร สัพพะสัญญา สรรพทุกข์นี้เอง

                “ความรู้ของอวิชชา เป็นเหตุให้หลง ยึดถือ”
                “ความรู้ของวิชชา เป็นเหตุให้คลายความยึดถือ”

• < ก่อนหน้า
• ต่อไป >