ทานถ้าเป็นปรมัตถ์ทานก็นิพพานได้

 

                   ถ้ามีจิตเจตนาสละชีวิตเป็นทานได้โดยจิตไม่ติดอยู่ในที่ไหนๆ ทั้งภายในทั้งภายนอก ละหรือจาคะบริจาคทุกสิ่งทุกอย่าง จิตไม่ข้องอยู่ในสิ่งใดๆ จิตนั้นย่อมน้อมไปสู่ความดับ เพราะถ้าจิตข้องติดอยู่ในสิ่งใดๆ ที่ตรงนั้นเป็นภพที่อยู่อาศัยของจิต เป็นภูมิที่ตั้งอยู่ของจิต

                เมื่อจิตมีภพเป็นที่อยู่อาศัยแล้ว ชาติความเกิด ชราความแก่ พยาธิความป่วยไข้ มรณะความตาย โสกะความแห้งใจ ปริเทวะความร่ำไรบ่นเพ้อ ทุกข์โทมนัส อุปายาสความแค้น คลั่งคับใจ ก็จะเกิดขึ้น  จิต ละ จาคะ สละ ทานให้หมดใจ ทั้งภายในภายนอกไม่มีอุปทานความยึดถือ ภพภูมิก็ไม่มี จิตไม่มีอะไรในจิต ก็เป็นจิตอนาลโย นิโรธะ ความดับทุกข์ที่ใจก็จะมีขึ้นได้ในกาลนั้นแล เพราะไม่มีอาลัยก็ไม่มีอาวรณ์นั้นเอง

• < ก่อนหน้า
• ต่อไป >