เมตตา เป็นธรรมบุพพการีเมื่อใครมีแล้ว ย่อมมีผู้รู้จักคุณตอบสนอง เรียกว่า กตัญญู เมตตา ความรักใคร่ปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข ไม่เลือกว่าเป็นมนุษย์ สัตว์ อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ เป็นเมตตาอัปปมัญญา แผ่เมตตาไปไม่มีประมาณ สัตว์ทุกหมู่เหล่า เมื่อได้รับการสงเคราะห์ อนุเคราะห์แล้ว ย่อมมีจิตยินดี ชื่นบาน หรรษา มีความสุข เขาย่อมรู้รักใคร่ตอบแทนด้วยความเป็นมิตรยินดี

                กตัญญูรู้พระคุณ รักษาตามหน้าที่ให้สิริเกิดเป็นพัฒนะมงคล สมบูรณ์พูนผล ตามที่ผู้มีเมตตาปรารถนา ใครไม่มีเมตตา พรหมวิหาร เมตตาอัปปมัญญา เป็นธรรมเครื่องอยู่เครื่องอาศัย จิตใจของผู้นั้นก็ไม่สงบ พบแต่ความร้อนใจ มนุษย์ สัตว์ อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ สรรพสัตว์ทั้งหลายทำอันตรายได้ง่าย

                เมื่อใครมีเมตตาเป็นธรรมเครื่องอยู่ดีแล้ว สรรพสัตว์ทุกถ้วนหน้าที่ผู้นั้นไปพำนักอาศัยเจริญเมตตาแล้ว ก็พลอยมีสุขทุกถ้วนหน้าไปด้วยกัน สรรพสัตว์เหล่านั้นจะไม่เบียดเบียนผู้เปี่ยมด้วยเมตตาเลย