นิมิต 2

                 นิมิตที่เกิดขึ้นกับผู้เจริญฌาน  นั้นมี ๒ ประการ  ประการที่ ๑ เกิดขึ้นเพราะเทพบันดาล  ประการที่ ๒ เกิดขึ้นเพราะอาศัยสมาธินิมิต นิมิตจะเป็นประเภทใดก็ตาม ขอให้ผู้ปฏิบัติจงเป็นผู้มีสติปัญญา รู้เท่าทันอารมณ์ร่วมของจิต หรือนิมิตที่เกิดขึ้นนั้น ให้มีสติปัญญาควบคุมอารมณ์ ทำความรู้อยู่เฉพาะจิต  ถ้าจะกำหนดจิตพิจารณาสังขารทั้งปวง ให้เห็นเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ยึดมั่นด้วยอุปาทานว่า นี่เรา นี่ตัวตนของเรา เมื่อมีสติปัญญาแก่กล้า รู้แจ้งเห็นจริงในสรรพสังขารทั้งปวงแล้ว จิตจะอุเบกขาวางเฉย จะวางเฉยสังขารหยุดการปรุงแต่ง เบื่อหน่ายรู้ทุกข์รู้โทษสังขาร เบื่อหน่ายอารมณ์วางเฉยอารมณ์  เพ่งฌาน  เพ่งอารมณ์  รู้ฌาน รู้อารมณ์  รู้ฌาน  รู้ญาณ  รู้จิต  รู้อารมณ์  รู้แล้วละอารมณ์  ละความรู้สึกของจิต  ก็จะวางอารมณ์วางจิต ก็วางนิมิตเครื่องหมายนั่นเอง

                “ภิกขุทั้งหลาย พรหมจรรย์นี้เราประพฤติ มิใช่หลอกลวงคน มิใช่เพื่ออานิสงส์ ลาภสักการะและความสรรเสริญ มิใช่จุดมุ่งหมายเพื่อเป็นเจ้าลัทธิ และแก้ลัทธิอย่างนั้นอย่างนี้  มิใช่เพื่อให้ใครรู้จักตัวว่าเป็นอย่างนี้  ที่แท้พรหมจรรย์นี้เพราะประพฤติเพื่อสังวร ความสำรวม เพื่อปหานะ ความละ เพื่อวิราคะ คลายกำหนัดยินดี เพื่อนิโรธะ ดับทุกข์ เพื่อนิพพานะ นิพพานเป็นที่สิ้นทุกข์ทั้งปวง”

• < ก่อนหน้า
• ต่อไป >