ทุกฺขมสฺส มหตฺตยํ ทุกข์เป็นภัยใหญ่ของสัตว์โลก

          จิตส่งนอก เป็นสมุทัย ผลที่จิตส่งนอกเป็นทุกข์ จิตเห็นจิตรู้จิตแจ่มแจ้งเป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตรู้เห็นประจักษ์แจ้งในจิตไม่มีอารมณ์ทุกข์ เป็นนิโรธะ จิตไม่หวั่นไหวกับอารมณ์ จิตตั้งมั่น ไม่ส่งออกจิต ไม่กระเพื่อมรู้สงบอยู่ มีความสงบเป็นวิหารธรรม จิตคือผู้นี้ เป็นจิตธรรม  รู้สัมผัสด้วยความสงบ จิตไม่วอกแวกไปมาเป็นสภาวะพิเศษ เป็นสุญญตะสมาธิ มีอนัตตาความว่างเป็นอารมณ์ ไม่มีความดีความชั่วทั้งปวง เพราะจิตอยู่เหนืออารมณ์ทั้งปวง จิตจึงอยู่เหนือเวทนาทั้งปวง อยู่เหนืออาสวะทั้งปวง อยู่ในสภาพสงบ ไม่มีอารมร์ปรุงแต่ง จึงไม่เป็นรูปเป็นนาม สังขารหยุดปรุงแต่งจิต ใจจึงว่างบริสุทธิ์  เตสํวูปสโมสุโข  จิตระงับสังขารได้เป็นสุข หายเหนื่อย พ้นทุกข์แน่นอน ปรากฏการรู้พร้อมเฉพาะทั้งนาม รูปอยู่ที่เดียวกัน  สพฺเพสงฺขาราอนิจฺจา  สพฺเพสญฺญาอนตฺตาติ สังขารทั้งหมด สัญญาทั้งหมด ไม่เที่ยงเป็นอนัตตา สูญสลายหมด