จิตที่จะละ
๑. วางเฉยให้จิตนิ่ง จิตจะวางเฉยในสรรพสิ่ง
๒. จิตไม่มีอุปาทานยึดถือในสิ่งใด ทั้งภายใน ทั้งภายนอก
๓. ทำจิตของตนให้ว่างเปล่าจากอารมณ์ทั้งปวง เป็นการทำจิตให้สะอาด
จดจ่อกับอารมณ์ จนรู้จนเลิก จิตไม่ติดอารมณ์นั่นคือใจรู้ รู้จนไม่มีใคร ไม่มีอะไรให้รู้ รู้ในความไม่รู้ ไม่มีอะไรให้รู้ รู้คือความรู้ว่างสูญ รู้ดับเฉพาะอารมณ์ นิโรธะ ความดับก็ดับอารมณ์ ดับรู้อารมณ์นั่นเอง
