จิตที่จะละ

 ๑.  วางเฉยให้จิตนิ่ง  จิตจะวางเฉยในสรรพสิ่ง
 ๒.  จิตไม่มีอุปาทานยึดถือในสิ่งใด ทั้งภายใน ทั้งภายนอก
 ๓.  ทำจิตของตนให้ว่างเปล่าจากอารมณ์ทั้งปวง  เป็นการทำจิตให้สะอาด

                จดจ่อกับอารมณ์ จนรู้จนเลิก จิตไม่ติดอารมณ์นั่นคือใจรู้ รู้จนไม่มีใคร ไม่มีอะไรให้รู้ รู้ในความไม่รู้  ไม่มีอะไรให้รู้ รู้คือความรู้ว่างสูญ  รู้ดับเฉพาะอารมณ์  นิโรธะ ความดับก็ดับอารมณ์ ดับรู้อารมณ์นั่นเอง